hıh...

yetemedim mi sana?yetmedimi sevgim?hergün sana doğmam sadece seni düşünmem
yetmedimi?aşkınla düştüğüm yollar şimdi evinin yolu oldu.hiçmi için sızlamıyor giderken.
hiçmi canın acımıyor?başını cama yaslamış otobüste uyumaya çalışırken.eskiden omzuma koyardın,
gerçi eskiden o yoldan bana gelirdin.bolu dağına varınca bir haber ederdin.o sadece çay içilen
yol üstü lokantasından.içimi rahatlatmak için,bilirdinki ben dayanamam,kendimi yerim evde.Seni beklerken
içimi hep bir heycan kaplardı.ilk gördüğümde ne yapsam diye düşünürdüm.ama birtürlü birşey yapamazdım heycandan.
keşke yapsaydım,yapsaydım belki böyle olmazdı.ne sen benim artık aşık olmadığımı düşünürdün nede ben senin sevmediğini
seninle birlikteyken dinlediğim her şarkı öylesine çalıyorki bedenimde.sol yanımda bir acı bırakıyor.

ben sana kendimi hiç anlatamadım.anlatmak istedim,beceremedim.çocukluklarım vardı benimde,korkularım vardı,sevmediklerim,
isteklerim vardı.ama sen bunları hiç görmedin.kendi isteklerin kendi sevgilerin ve sevgisizliklerin arasında benim korkularımı göremedin.
şimdi ne korkularım kaldı ne sevdiklerim ne isteklerim.seninle birlikte hepsi gitti.bak gördünmü sen yine kendi korkuların arasında
beni bırakıp yapayanlız dünyama geri attın beni.herşeye rağmen teşekkür ediyorum hergün bana aşkında,sevgininde,acınında en büyüğünü yaşatıyorsun